Τη 1η φόρα που έπαιξα μουσική στο δρόμο στη ζωή μου, ήταν στο πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Καθώς απολάμβανα την ατμόσφαιρα του χώρου, δίπλα μου ξαφνικά προσγειώθηκαν 2 μπύρες. Μια παρεά κάθισε δίπλα μου και ένας από αυτούς με σπαστά Ελληνικά μου ζήτησε να παίξω ένα τραγούδι για κάποια που έιναι μακριά. Του εξήγησα ότι όλα τα τραγούδια για κάτι τέτοιο είναι, και του ζήτησα να μου πει την ιστορία του.
"Goodbye" storie (#goodbye)
- Remi and the road-
Ο φίλος από τη Συρία λοιπόν, έμενε με την γυναίκα των ονείρων του (όπως μου είπε) για αρκετό καιρό. Λόγω της εμπόλεμης κατάστασης τον επιστράτευσαν για δύο χρόνια. Ένα χρόνο μετά μαθαίνει ότι η γυναίκα του έφυγε και τον άφησε. Ο ίδιος είχε ακόμη ένα χρόνο υπηρεσίας. Όταν τελείωσε, έβαλε σκοπό ζωής να την βρει. Είχε μάθει ότι αυτή ζούσε στην Ιταλία. Λόγω κάποιων επιπλοκών με τα χαρτιά του που δεν θυμάμαι, θα του έπαιρνε δέκα όλοκληρα χρόνια (!) να τη βρει. Όταν τον γνώρισα εγώ είχαν περάσει ήδη τα έξι...
Μου είπε ότι είχε μάθει ότι αυτή ζούσε με έναν νέο άντρα και είχαν πλέον και παιδιά. Θα χρειαζόταν άλλα τέσσερα χρόνια για να τη φτάσει. Δεν τον ένοιαζε τόσο πλέον αλλά το είχε σκοπό ζωής(κάπου τώρα λογικά θα είναι εκεί, αφού η ιστορία διαδραματίστηκε το 2011). Μου είπε ότι δεν ήθελε να την ενοχλήσει, ούτε καν να της μιλήσει, απλά να ζει στην ίδια πόλη με αυτήν.
Χάρη σε αυτό το περιστατικό ξεκίνησα να γράφω ιστορίες του δρόμου σε τραγούδια. Έγραψα το τραγούδι "Goodbye" βασισμένο σε αυτή την αφήγηση, το κράτησα για πολλά χρόνια για μένα μέχρι που το κυκλοφόρησα στο 3ο album "The road not taken". Μια στροφή του "Save your soul" επίσης αναφέρεται σε αυτό το περιστατικό.